Precies 15 minuten geeft de navigatie aan, naar het zojuist aan mij doorgegeven adres. Ik ben opgeroepen voor een bevalling, 7 cm ontsluiting dus snel erheen. Als ik de oprit naar de boerderij oprijd, rijd ik, een voor mij, andere wereld in. Ik zoek in het donker rond het grote huis naar de ingang. Uiteraard is de achterdeur open zoals dat “hoort” op een boerderij. In de enorme, Riviera maison ingerichte huiskamer, tref ik een meisje en een jongentje aan. “Word hier een baby’tje geboren?” vraag ik. Met grote blijde ogen zeggen ze beiden:” ik denk het wel” en ze schudden “ja” met hun hoofd. Terwijl ik mijn handen was, vraag ik of mama buikpijn had. “Ja, de hele dag en ook hele erge rugpijn, en ze heeft 4 wassen gedraaid.” Ik lach en vraag waar ik mama kan vinden. “Die deur, dan naar boven en dan rechts en dan de aller laatste deur.” Ik loop de met donker, hoogpolige tapijt bekleedde trap op. Het is allemaal even mooi en netjes overal. Boven tref ik een lange gang met heel veel hoge witte deuren met zwarte handvatten. Fijn dat ik gevraagd heb welke deur ik moet hebben. Het eerste wat ik zie wanneer ik de deur open, is een mooie rode placenta. Helaas, dat betekent dat het kindje al geboren is. Een stralende jonge moeder van 32 jaar, ligt in bed met een al even stralende vader, nog in werkkleding, ernaast. De verloskundige praat me bij en ik pak mijn taken op. Wat een prachtig meisje, en ze pakt de borst gelijk heel goed. De kinderen worden erbij geroepen en terwijl ze allemaal een beschuit met roze muisjes eten, kijkt de verloskundige kleine Hannah na. Als Hannah aangekleed mag worden door mij, roep ik de hulp in van haar grote broer en zus. Mama is euforisch en blijft maar foto’s maken. “Wie mag haar de kerk indragen?” roept grote broer. “Ik” roep ik. Ze kijken mij verbaasd aan. “Nee, de beide tantes waar Hannah naar vernoemd is mogen dat doen” zegt mama. Ik breng de kinderen naar hun slaapkamer en ze vertellen me bij elke deur waar we langs lopen wie daarachter ligt te slapen. “Wij gaan de familie bellen zegt mama tegen mij, maar dat duurt wel even hoor, we hebben een grote familie”. Oma die ook op de boerderij woont komt snel even om het hoekje kijken. De diep zwarte lange rok en vest staan in contrast met haar vriendelijke gezicht. Ik kan haar niet blijer maken door te zeggen dat ze Hannah wel mag pakken omdat ik haar toch moet temperaturen. Een heerlijk knuffelmomentje tussen oma en kleine Hannah. Als ik om 23:45uur het erf afrijd en weer “mijn gewone wereld” inrijd, bedenk ik me dat ik weer een record heb behaald. Ik mocht getuige zijn van de eerste levensuren van een 7e (!) kindje. Ze is geboren in dit heerlijke, warme gezin.
Ik (Saskia) ben gevraagd door Mamaplaats om voor hen te bloggen. Dit is mijn eerste blog die ik voor mamaplaats heb geschreven.
Saskia MoederZorg
